OTYŁOŚĆ I WYCHUDZENIE

Jeśli waga należna różni się wyraźnie od rzeczywistej, wówczas można mówić o nieprawidłowej tuszy. Otyłość stwierdza się wtedy, gdy waga rzeczywista jest większa od należnej o 15% lub więcej. Jeśli np. 20-letnia dziewczyna o wzroście 168 cm, średniej budowy kostnej, waży zamiast 60 kg – 70, na pewno jest zbyt otyła, choć jest to jeszcze otyłość nieznacznego stopnia („względna”). Jeśli zaś ważyłaby 80 kg – byłaby to już znaczna otyłość. Ale tego samego wzrostu 20-latka „szerokokoścista” musiałaby ważyć ponad 77 kg, aby można ją było uznać za „względnie” otyłą, albo ponad 87 kg, aby została uznana za otyłą (bez słowa „względnie”), gdyż granica jej wagi należnej wynosi ok. 67 kg. Przeciwnie, jeśli waga należna jest wyraźnie niższa od rzeczywistej, mówi się o wychudzeniu. W danym przykładzie dziewczyna musiałaby ważyć poniżej 50 kg, aby być uznaną za zbyt szczupłą lub poniżej 45 kg, aby zasłużyć na miano chudej.