INNY MECHANIZM
Innym mechanizmem prowadzącym do ostatecznego wyczerpania zdolności adaptacyjnych w okresie starości jest kumulatywny skutek nieustannego tracenia małych cząstek nieodtwarzalnej tkanki (w mózgu, sercu itd.), co spowodowane jest zwykle obrażeniami lub drobnymi pęknięciami naczyń krwionośnych. U ludzi młodych braki te są natychmiast uzupełniane przez znaczne dostawy zdrowej tkanki, ale w ciągu długiego życia wszystkie nasze rezerwy tkankowe wyczerpują się. U ludzi zaawansowanych wiekiem, straty te zastępowane są każdorazowo przez ’ zabliźnione partie tkanki łącznej. Są one uzupełnieniem chemicznych blizn nagromadzonych odpadów i metabolicznych, które jak zaznaczyliśmy poprzednio, nie mogą być usunięte.
